Binbir ümit ve heyecanla başladığımız kreş maceramız yazının başından da anlaşıldığı üzere sona erdi yani sanırım erdi.
19 Eylül öğlen saatlerinde(niye öğlen onu da bi ara anlatacağım) hazırlandık güzel güzel kreşimize gittik.Öğretmeniyle tanıştık,diğer anne babalarla tanıştık,çocukları sınıfa bıraktık.Ben de dahil olmak üzere bir çok ebeveyn de o günü kreşte geçirdik.Batuhan gün boyu hiç yanıma uğramadı,arkadaşlarıyla oynadı,oyuncak ve etkinlik denizine daldı.2. gün de aynı heyecanla hazırlandık ve gittik.3. günün sabahına hapşuruk tıksırık ve burun akıntısı ile uyandık.Daha yeni başlamıştık nerden çıkmıştı bu hastalık.3,4ve 5. günler tabii ki kreşe göndermedim.Hafta sonu biraz toparlar gibi olunca pazartesi hadi oğlum okula başlayalım mı dedim?Aramızda geçen diyalog aynen şöyle;
Anne:Okula gidelim mi oğlum bugün?
Batuhan:Tamaaam gidelim ama sen de yanımda dur.
A:Ama annecim sınıfta duramam çok kalabalık olur,siz rahat rahat oyun oynayamazsınız,ben müdire hanımın yanında beklerim sen görmek isteyince gelir beni görürsün.
B:Hayırrrr benim yanımda dur,yoksa kreşe gitmiycem.....vs.vs
Diye devam eden uzunca bir konuşma oldu.Pek tabii ki gün boyunca sınıfta yanında oturmamı istedi.Saat 2.30 gibi ''yutteeen evimize gidelim çok uykum geldi benim ''diye ağladı.Kıyamadım uyumak isteyen bi çocuğu zorla ayakta tutmaya çalışmak zor geldi bana.Arabamıza bindik ve hemen uyudu.
Ertesi gün yine aynı şeyler ve tekrar burun akıntısı...En son kreşe 27 Eylül 2011 günü gitti.O gün bugündür evimizdeyiz ve hastalıkla cebelleşiyoruz.Yeni yeni toparladı kendini.
Bu konuda uzunca düşündüm ve şu an gittiği kreşin bize çok uygun olmadığına kanaat getirdim.Nedenlerini daha sonra paylaşacağım...
Demiştim kiii Batuhan kreşe tekrar gitmeye başladı:)Her ne kadar şu anda otit nedeniyle ara vermiş olsak da...
